Kastracja i sterylizacja to zabiegi, które są przeprowadzane przez weterynarzy zarówno w przypadku psów, jak i kotów. Ich głównym celem jest zapobieganie niekontrolowanemu rozmnażaniu się zwierząt. Choć narosło wokół nich wiele mitów, mają niemal same zalety. Wyjaśniamy, czym różni się sterylizacja od kastracji i tłumaczymy, skąd tyle nieścisłości!
Definicja zabiegu sterylizacji i kastracji
Najczęstszym mitem, który jest powszechnie powtarzany, a przy tym szkodliwy, jest traktowanie obu słów jak synonimów. Często zdarza się, że sterylizacja jest uważana za odpowiednik kastracji – z tym, że dotyczy samic. Faktem jest, że zabiegi często przeprowadzane są jednocześnie i nie są tożsame.
Sterylizacja jest zabiegiem przecięcia lub podwiązania jajowodów u samicy, a u samca – nasieniowodów. Jedynym celem tego zabiegu jest uniemożliwienie rozmnażania. Kastracja polega zaś na wycięciu tzw. gonad, czyli jąder i jajników, co ma wpływ na gospodarkę hormonalną zwierzęcia. Finalnie więc to kastracja wpływa na zachowanie zwierzaka.
Samiec – nadal aktywny i żywiołowy
Kastracja ma znaczny wpływ na zachowanie psów i kocurów. Eliminuje te zachowania, które zwierzę wykazywałoby w celu zdobycia samicy i kopulacji. Po kastracji lub sterylizacji psy i koty przestają odczuwać potrzebę walki z innymi samcami, a także nie mają tendencji do oznaczania terenu. Nie jest jednak prawdą, że kastracja będzie remedium na wszystkie problemy behawioralne zwierzaka. Zdarza się, że nawet wykastrowane samce mają tendencje do agresji czy silną potrzebę dominacji i przywództwa. W takiej sytuacji przyczyną negatywnych zachowań może być usposobienie zwierzęcia, nieprawidłowe nawyki z początkowych okresów życia czy lęk.
W 2006 roku przeprowadzono nawet badanie, które wykazało, że od 20 do 50 % psów i suk, które zostały wykastrowane, zaczęło zachowywać się agresywniej niż przed zabiegiem. Co ciekawe, negatywne zmiany zostały zaobserwowane tylko u niektórych ras.
Co to oznacza w praktyce? Że problemy behawioralne mają różne przyczyny i aby walczyć z problemem agresji, należy zacząć od zdiagnozowania źródła problemu. Popularnym mitem jest też to, że zwierzęta wykastrowane są mało aktywne. Na żywiołowość zwierzęcia wpływa bowiem wiele różnych czynników oraz to, w jaki sposób zwierzę jest aktywizowane przez właściciela.
Suka – zdrowsza i spokojniejsza
Wysterylizowanie suki lub kotki jest gwarancją, że nie dojdzie do niechcianego zapłodnienia. Mogłoby się wydawać, że to wystarczy i nie ma potrzeby kastrowania suk i kotek. Samice – z natury łagodniejsze – rzadziej przysparzają problemów swoim właścicielom. Kastracja chroni je jednak przed niektórymi chorobami i dolegliwościami, dlatego warto dokładnie przeanalizować, czy nie będzie lepszym rozwiązaniem.
Suki i kotki, które zostały wykastrowane, znacznie rzadziej chorują na ropomacicze, endometriozę oraz nowotwory. Wykastrowana samica nie ma cieczki lub rui, przez co nie występują typowe dla tych okresów zachowania, takie jak agresja czy tendencja do uciekania. Wraz z kastracją ustaje cykl płciowy, a więc znika także i ryzyko ciąży urojonej, która jest niezwykle problematyczna i niebezpieczna – także dla psychiki zwierzęcia.
Niezależnie od tego, czy Twój zwierzak zostanie wykastrowany, czy wysterylizowany – prawidłowo przeprowadzony zabieg będzie miał pozytywny wpływ na jego zdrowie i samopoczucie. Jeżeli zadbasz przy tym o jego dietę i psychikę, będzie również aktywnym i radosnym towarzyszem.
Sprawdź również:
Bezprzewodowe maszynki dla psa
